Wyznaczanie pozycji konkurencyjnej

Nazwa techniki:

Zestawienie dotyczące głównych konkurentów (rywali)

Opis postępowania

1. Zidentyfikować 3-5 głównych rywali działających na tym samym obszarze rynku, na którym działa nasza firma
2. Zebrać dane o wielkości sprzedaży i udziale w rynku oraz o zmianach tych wielkości w ciągu ostatniego roku, dla naszej firmy i konkurentów zidentyfikowanych w punkcie 1.
3. Sporządzić zestawienie wypełniając tabelę podobną do tej na rysunku poniżej.

Ilustracja

Zestawienie dotyczące głównych konkurentów

UWAGI

1. W punkcie pierwszym istotne jest, aby wybrać GŁÓWNYCH rywali działających NA TYM SAMYM OBSZARZE RYNKU. Należy unikać błędu, częstego zwłaszcza wśród niewielkich firm, polegającego na traktowaniu całego sektora jako rywali.
2. Istotą powodzenia strategii opartych na walce konkurencyjnej jest bowiem koncentracja sił i środków na stosunkowo niewielkim obszarze działania - w ogólnym przypadku na konkurowaniu z rywalami, którzy akurat nas prześcigają albo których my prześcigamy.
3. Firmy działające lokalnie (np. producent artykułów kupowanych lokalnie albo sklep obsługujący pewien określony teren) powinny koncentrować się na rywalach działających na tym samym terenie, ale nie tylko na innych małych firmach, ponieważ bywają także rywale wielcy (np.supermarkety).
4. Małe firmy działające lokalnie nie muszą koniecznie zbierać danych i wypełniać dwóch górnych wierszy zestawienia. Jednak należy to czynić w miarę możliwości, ponieważ często ważne jest, aby firma rosła w tempie co najmniej takim, jak cały rynek. Ponadto, jeśli z analizy wynika, że udział wielkich rywali rośnie szybciej, niż rynek (zazwyczaj kosztem małych albo średnich firm), ważne jest aby firma rosła co najmniej tak szybko, jak owi wielcy rywale. W przeciwnym wypadku pozycja konkurencyjna firmy w rzeczywistości osłabia się, mimo wzrostu równego z rynkiem.
5. Jeśli jako bazę porównawczą weźmie się udział rynkowy największego na naszym rynku rywala, wówczas pozycję pozostałych graczy określa ich względny udział rynkowy, co w wygodny sposób opisuje tzw. macierz bostońska (schemat bostoński).